1. |
το τσίρκο
03:21
|
|||
Είμαι ο αρσιβαρίστας και στο κέντρο αυτής τη πίστας
κάθε βάρος το σηκώνω, βάλε ακόμα έναν τόνο
μες στο τσίρκο το μεγάλο, όλες τις δουλειές τις κάνω
παίζω και μπαγλαμαδάκι, με τσιγκελωτό μουστάκι
έχω άγκυρα στα μπράτσα, όνομα γνωστό στην πιάτσα
μάτια τώρα και στην πλάτη, τρίχες είν’ το τρίτο μάτι
τρώω σπαθιά σαν το σουβλάκι, λάστιχο έχω κορμάκι
το σχοινί σαν το αφήνω, πέφτω δίχως τραμπολίνο
Εδώ
Εδώ ο ήλιος καλέ κυρία, του σκότους η ευημερία
του σώματος η εκούσια προσβολή, εδώ η ασώματος η κεφαλή
εδώ τα θαύματα επί της γης, το σώμα εδώ άνευ κεφαλής
εδώ των φράγκων το γιουρούσι, εδώ η γυναίκα με το μούσι
εδώ του σύμπαντος η γνώση, του αιδοίου η λατρεία η τόση
η ανταλλακτική αξίας της δύσεως, και η αγάπη μιας χρήσεως
εδώ του φόβου η επικράτεια, και των απίστων η εγκράτεια
η εμφάνιση των εξωγήινων, και η εξαφάνιση των γήινων
εδώ των γνώσεων η πλάνη, και των αγίων η στεφάνη
εδώ και η πλάνη των αισθήσεων, ο θάνατος των παρορμήσεων
βία η μαμή της ιστορίας, και βία το παιδί της βίας
του Μαρξ ο ιστορικός ο υλισμός, των φιλοσόφων ο ιδεαλισμός
εδώ των ειδικών η γνώση, ζωή σε ελεύθερη είσαι πτώση
του CERN η ματαιοδοξία, της ανεμώνης η σοφία
εδώ και εγώ που δεν με ξέρω, που έπαψα ποια να υποφέρω
που πίνω μέτριο το καφεδάκι μου, κι όλα τα κάνω απ’ το μεράκι μου
|
||||
2. |
παπαγάλοι μετανάστες
03:45
|
|||
Παπαγάλοι μετανάστες μες τα πάρκα σε ταράτσες
τριγυρίζουν στην Αθήνα να τους διώξεις είναι κρίμα
Ασιάτες, Αφρικάνοι και Λατινοαμερικάνοι
ήρθαν με βροχή και μπόρες από τις τροπικές τους χώρες
αααααα Παπαγάλοι μετανάστες, αααααα μες τα πάρκα σε ταράτσες
Μετανάστες παπαγάλοι με τουρμπάνι και σανδάλι
το πολύχρωμο τους σώμα, έδωσε στην πόλη χρώμα
κιτρινίζει η Αθηνάς, κύμινο και κουρκουμάς
πρασινίζει και η Σωκράτους απ’ τα εξωτικά φτερά τους
αααααα Μετανάστες παπαγάλοι, αααααα με τουρμπάνι και σανδάλι
στην Σταδίου φτάσαμε ήδη, στον-πα-πα-γά-λο Λουμίδη
που-με-το-γα-μψό του ράμφος, όλο ξύνεται απ΄ το άγχος
κι ένας δαχτυλιδολαίμης παπαγάλος να τον τρέμεις,
λέει “στο κέντρο πως να ζήσεις; πάμε πύργο βασιλίσσης;”
αααααα μεσ’ το κέντρο πως να ζήσεις, αααααα πάμε πύργο βασιλίσσης
τετρακόσιοι είκοσι δύο μπήκαμε στο λεωφορείο
α-γκα-λιά-και πίτσι-πίτσι φτάσαμε στο πάρκο Τρίτση
και ως την Κυριακή την άλλη, να χορεύουμε αγκάλη
σάμπα, σάλσα και μερένγκε, ινδικούς χορούς και ρέγκε
αααααα Παπαγάλοι μετανάστες, αααααα μες τα πάρκα σε ταράτσες
|
||||
3. |
||||
Βρες το τυχερό αστέρι, ένωσε όλες τις τελείες
πρόσεχε τους κροκοδείλους, κρύψου από τους καρχαρίες
Ονειρέψου στην αιώρα, κάνε σχέδια στην άμμο
δες με κιάλια από τα ξάρτια, στην ανεμόσκαλα επάνω
Με πειρατική σημαία, μπες στη θάλασσα του αγνώστου
στων ωκεανών τα βάθη, περιμένει ο θησαυρός σου
Γλίτωσε από το χταπόδι, φτάσε εκεί στην άλλη όχθη
θα ανεβείς στο όρος του τρόμου, πρόσεξε εκεί την απόχη
στο λαβύρινθο προχώρα, βρες το διάφανο πετράδι
πες τη μαγική τη λέξη, το κλειδί είναι στο πηγάδι
Με πειρατική σημαία, μπες στη θάλασσα του αγνώστου
στων ωκεανών τα βάθη, περιμένει ο θησαυρός σου
|
||||
4. |
ο ιπποπόταμος
03:02
|
|||
Ο ιπποπόταμος μέσα στη λίμνη μοιάζει με νησί
Ο ιπποπόταμος βάζει αντηλιακό όπως και εσύ
Ο ιπποπόταμος έχει μικρούλα μύτη και αυτιά
Ο ιπποπόταμος κι αν είν φορές απότομος, έχει όμως αισθήματα βαθιά
Ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, γιατί έχει στην καρδιά ραγισματιά
Ο ιπποπόταμος αν και είναι αυτός ζώο κοινωνικό
Ο ιπποπόταμος παθαίνει με τον κόσμο πανικό
Ο ιπποπόταμος λιοντάρια κι αλιγάτορες τους έχει
Ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, γιατι άλλη φασαρία δεν αντέχει
Ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, γιατί άλλη αδικία δεν αντέχει
Ο ιπποπόταμος ένα καρπούζι κάνει μια χαψιά
Ο ιπποπόταμος δεν ξέρει από κόλπα ή μπαμπεσιά
Ο ιπποπόταμος μες στο νερό αράζει όλη μέρα
Ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, κυρίως σαν ξυπνάει τη Δευτέρα
Ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, δε θέλει ούτε να ακούει καλημέρα
Ο ιπποπόταμος μέσ’ στο νερό κάνει πως κολυμπάει
Ο ιπποπόταμος την νύχτα βγαίνει βόλτα για να φάει
Ο ιπποπόταμος σαράντα κιλά χόρτα κατεβάζει
Ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, και θέλει όλους στραβά να τους κοιτάζει
ο ιπποπόταμος είναι φορές απότομος, καμιά φορά απ’ το θυμό τα σπάζει
|
||||
5. |
ο πλανήτης Μακεμάκε
03:27
|
|||
Ο πλανήτης Μακεμάκε
ο πλανήτης Μακεμάκε είναι ένα πλανήτης νάνος
κοκκινίζει όταν θυμώνει, μοιάζει με μικρός ινδιάνος
ο πλανήτης Μακεμάκε, με το κρύο τα βγάζει πέρα
μείον διακόσια σαράντα, είναι η πιο ζεστή του μέρα
ο πλανήτης Μακεμάκε, το πρωΐ πίνει μεθάνιο
στον ειρηνικό το βράδυ πέφτει για να κάνει μπάνιο
για τριακόσια δέκα χρόνια γύρω απ’ τον ήλιο γυρίζει
και για να περάσει η ώρα τραγουδά και όλο σφυρίζει
φωτεινό μαργαριτάρι είναι τούτος ο πλανήτης
μα τόσο καιρό κρυβόταν, στα μαλλιά της Βερενίκης
ο πλανήτης Μακεμάκε, βρήκε μια φίλη ωραία
μάγισσα είναι της Χαβάης και τη λένε Χαουμέγια
Χαουμέγια, Μακεμάκε σα θα ‘ρθεί το καλοκαίρι
στα νησιά του Πάσχα πάνε, βόλτες κάνουν χέρι χέρι
σαν αρχίζει να βραδιάζει, Μακεμάκε Χαουμέγια
σε ένα πέτρινο Μοάϊ, κάθονται κάτω από τα αστέρια
σαν αρχίζει να βραδιάζει, Μακεμάκε Χαουμέγια
σε ένα πέτρινο Μοάϊ, φτιάχνουν καινούργια αστέρια
φωτεινό μαργαριτάρι είναι τούτος ο πλανήτης
μα τόσο καιρό κρυβόταν, στα μαλλιά της Βερενίκης
|
||||
6. |
σπόρος παραδοσιακός
04:52
|
|||
Σπόρος παραδοσιακός
φέρνω στη γη το άρωμα, φέρνω στη γη τη γεύση
είμαι πολύ ανθεκτικός, σπόρος παραδοσιακός, στο κρύο και στη ζέστη
απ’ τους αιώνες πέρασα, με εμπειρίες γεμάτος
έγινα προσαρμοστικός, σπόρος παραδοσιακός, και πάντα ορεξάτος
δεν είμαστε ομοιόμορφοι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι
άλλος ψηλός άλλος κοντός, άλλος φαρδύς, άλλος στενός,
σπόρος παραδοσιακός, της φύσης το παιχνίδι
τα δόλια ξαδερφάκια μου, τα τροποποιημένα
είναι ομορφόπαιδα ψηλά, σπόρος παραδοσιακός, μα είναι στειρωμένα
δεν μπαίνω σε κατάλογο, δε γίνομαι πατέντα
με τα μεταλλαγμένα εγώ, σπόρος παραδοσιακός, δε θέλω ούτε κουβέντα
μέσα μου κρύβω θαύματα, είμαι όλο ζωντάνια
και αν με φυτέψεις, μες τη γη, σπόρος παραδοσιακός,
και με του ήλιου την πηγή, θα φτάσω στα ουράνια
|
||||
7. |
τα κατεψυγμένα
03:46
|
|||
Τα κατεψυγμένα
Αχ τα ψάρια τα καημένα, γίνανε κατεψυγμένα
παγωμένα και δύο δύο, κάθονται μες το ψυγείο
και αναπολούν τις μέρες, πριν περάσουνε τις βέρες
που ακουμπούσαν το πλευρό τους, στον ηλιόλουστο βυθό τους
και ύστερα μέσα στα δίχτυα, πως σπαρτάραγαν στα αλήθεια
και έλεγαν τούτες οι ώρες, θα διαρκέσουνε αιώνες
μα όλες φρούδες οι ελπίδες, καλαμάρια και γαρίδες
και όλα δίχως σημασία, μέσα στη, μέσα στη, μέσα στη, μέσα στη, μέσα στη συσκευασία καπάκι
τι συνέβη, πως πάγωσαν, και τα όνειρα τους λειώσαν
θα ξαναβρούνε λιμάνι ή θα πέ ή θα πέ ή θα πέσουν στο τηγάνι
το χταπόδι τι να κάνει, που είχε γλώσσα σα ροδάνι
πριν ο πάγος το ξεκάνει, και παγώσει το μελάνι
μα και η φέτα η σφυρίδα, πάγωσα όταν την είδα
σιλουέτα τέτοιο χάλι, σώμα αυτή χωρίς κεφάλι
κι όσο πια για τη σαρδέλα που ήταν όλο πασαρέλα
κλαίει μόνη της στο ράφι, από τα δικά της λάθη
στη σακούλα ο μπακαλιάρος, με το καθαρό του βάρος
άνθος ήταν της ανοίξεως, τώρα μ’ ημερο τώρα μ’ ημερο τώρα με ημερομηνία λήξεως
τι συνέβη, πως πάγωσαν, και τα όνειρα τους λειώσαν
θα ξαναβρούνε λιμάνι ή θα πέ ή θα πέ ή θα πέσουν στο τηγάνι
|
||||
8. |
ο αστροναύτης
06:23
|
|||
Φτιάχνω ένα καφέ ο καημένος είμαι αγουροξυπνημένος
που είναι το κράνος και η στολή μου, ποια είναι η αποστολή μου;
χάπια υγρά και πρωτεΐνες, όλα μες στις ζελατίνες
άμα μου έκανες τη χάρη, δε θα έφτανα στον Άρη
μπαίνω μες στην κάψουλά μου, πώς χτυπάει η καρδιά μου
βλέπω από το παραθυράκι , το διαστημοκαραβάκι
πώς τραντάζεται και τρέμει, θα φυσάει κάνα μελτέμι
“Κάπταιν” κάποιος μου μιλάει και αντίστροφα μετράει
γεια σας έγνοιες και σκοτούρες, θα σας στείλω χαιρετούρες
γράμματα απ’ την Αφροδίτη, και από το κόκκινο πλανήτη
ο σφυγμός μου επιστρέφει, βλέπω από ψηλά τα νέφη
στα όρια λογικής και τρέλας, η ομορφιά σου Βόρειο Σέλας
ζω ένα όνειρο στο ξύπνιο, μην καεί πάλι το δείπνο
φίδια ωκεανοί και πάγοι, εκεί είναι η Κοπεγχάγη
και στο μέσο της αβύσσου, κάποιος με μουντζώνει εξίσου
σχήμα της Πελοποννήσου, φταίει η καταγωγή σου
μου ήρθε μία σκοτοδίνη ανοιχτά απ’ τη Σελήνη
και στη “θάλασσα του ψύχους”1 άρχισα να ακούω ήχους
πάνω από τη “λίμνη του χρόνου”2 ήρθε το τέλος του πόνου
δίπλα όπως, λέει και ο χάρτης, είναι ο “κόλπος της αγάπης”3
1,2,3 όλα τοπωνύμια της σελήνης
|
||||
9. |
Το όνειρο της κάμπιας
04:32
|
|||
Το όνειρο της κάμπιας
Μία ριγέ φοράω μπλούζα και έχει χρώματα πολλά
σαν το τρένο λίγο μοιάζω τα φύλλα κατασπαράζω
τα φύλλα κατασπαρά α αζω
Τρώω λαίμαργα με πάθος μη μου λες πως είναι λάθος
Μέσα στο μικρό μου σώμα κρύβομαι για πόσο ακόμα
κρύβομαι για λίγο ακό o oμα
Θα μου ράψω κουστουμάκι μέσα να κλειστώ για λίγο
Απ’ τη μπόρα να ξεφύγω και από τα λόγια του κοσμάκη
και από τα λόγια του κοσμάκη
Είδα εγώ στο όνειρο μου πως το μέλλον το δικό μου
Δεν είν’ πια εδώ στο χώμα θα πετάξω λέει με άλλο σώμα
Δες με πως πετάω με άλλο σώμα
|
||||
10. |
||||
Σ΄ ερωτεύτηκα σφοδρώς, είσαι σκέτος πυρετός
τα ματάκια σου τα φίνα, πως με κάψανε τσαχπίνα
συ δεν είσαι σαν τις άλλες, που έχουνε μόνο δυο μάτια
και σε κάνουνε κομμάτια, εσύ έχεις και άλλες χάρες
συ δε βγαίνεις από το σπίτι, ούτε ξέρεις από λούσα
είσαι μόνιμα στη πρίζα, κάνεις ολονών τα γούστα
το μεγάλο σου το στόμα, σαν το ανοίγεις το φοβάμαι
τέτοιο πάθος που σε πιάνει, όλα θα τα κάνεις λιώμα
ότι ώρα και αν θελήσω είσαι πρόθυμη για όλα
ψάχνεις για την κατσαρόλα, και τα μάτια σου ανοιχτά
τώρα πια σε αποσύρω, γιατί πάλιωσες λιγάκι
πάει η μεγάλη ντίβα, το συλλεκτικό κομμάτι
|
Vagelis Alexopoulos Athens, Greece
Γεννήθηκα στο Περιστέρι και επέστρεψα σε αυτό μεγάλος πια, για να βρω το χαμένο νήμα. Το αναζητούσα για καιρό, σε ξένα μέρη και είχα αρχίσει να απογοητεύομαι. Και η αλήθεια είναι ότι θα τα παρατούσα αν δεν συναντιόμουν με τον Μακεμάκε. Γνωριστήκαμε στις σελίδες ενός παιδικού βιβλίου που μιλούσε για τους πλανήτες. Μια δύναμη, που δεν ήταν δικιά μου, με ώθησε να τον ακολουθήσω.. ... more
Streaming and Download help
If you like Vagelis Alexopoulos, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp